حکایت مردانگی های اون روزا و این روزا

توش موندم

الان ماشا... همه دم از مردونگی میزنن ولی مردهای واقعی کمیابن متأسفانه

قدیما یادش بخیر

اون روزا

دوستی ریش و سبیلشو توی سر دوستش نمی کوبید

اگر داشت یا نداشت لاف هم نمیزد.

الان همه لاف مردونگی میزنن ولی متأسفانه نمیدونیم چی نشونه ی خوبیه چی نشونه بدی!؟

الگوی همه ما مردها و زنا شده فیلهای ترکی

دوست داشتنامون شده ترکی

عشقامون شده ترکی

خیانتامون شده ترکی

مردونگی و زنونگی مون هم شده درست مث اونا

همه چی قروقاطی شده...اعتمادا کم شده

آدما بد شدن و خوبا کمیاب شدن.

کسایی هستن که یه دونه داداش دارن ولی سر ارث و میراث چندساله باهاش قهرن

حتی بچه ها رو از دیدن دایی شون محروم میکنن

داداش و دایی بچه ها میمیره..تا میمیره فوری میرن آشتی

توی مرگش شیون و زاری میکنن ولی چه فایده؟!

الان فقط عکس اون داداش شده پس زمینه موبایل خواهرش

ولی چه فایده؟

اینه عشق شعاری آدمای بد این زمونه...

ماشاا.. به این غیرت و مردونگی...احسنت به من و تو...احسنت

البته آفرین واقعی به اونایی که هنوز مردونگی توی وجودشون هنوز رنگ نباخته...

به اونایی که حرمت کوچک و بزرگی هنوز براشون مهمه.

به اونایی که فرق خوب و بد زندگی کردن رو خوب میفهمن.

اونایی که از جنس بارانن

و فرق زشت و زیبا رو خوب میدونن.

معذرت میخام از اونا...